تقویت عضلات درشت (پا، شکم، لگن و کمر):
پرش و حفظ تعادل هنگام فرود آمدن روی بادکنک، عضلات پا و مرکز بدن (core) را درگیر می‌کند و باعث افزایش توان بدنی و کنترل حرکت می‌شود.

تحریک حس عمقی و تعادلی (Vestibular & Proprioception):
احساس موقعیت بدن هنگام پریدن، برخورد با بادکنک، و صدای ترکیدن آن باعث تقویت سیستم‌های حسی می‌شود که نقش مهمی در رشد مغز و رفتار کودک دارند.

افزایش تمرکز و هماهنگی حرکتی:
انتخاب بادکنک، تنظیم شدت پرش و زمان‌بندی برای فرود روی آن‌ها، مغز کودک را درگیر برنامه‌ریزی حرکتی و تمرکز می‌کند.

تخلیه هیجانات و کاهش استرس:
صدای ترکیدن بادکنک و پاشیدن آب، به کودکان کمک می‌کند احساسات پنهان یا اضطراب‌ها را آزاد کنند و احساس شادی و آرامش بیشتری داشته باشند.